Opiekunowie osób starszych codziennie rozwiązują trudności niewykonalne dla wielu innych osób. Pomoc podopiecznym w poruszaniu się, jedzeniu, skrupulatne pilnowanie, czy wszystkie leki na pewno zostały przyjęte we właściwej kolejności i odpowiednich dawkach - to tylko niektóre z zadań, którym każdego dnia poddani są opiekunowie. Osoby odpowiedzialne za pomoc niepełnosprawnym i starszym ludziom mają bardzo odpowiedzialną pracę, zwłaszcza, że obfituje ona w momenty, gdy trzeba wykazać się niemałym taktem i wielką empatią. Mowa przede wszystkim o pracy z osobami cierpiącymi na choroby otępiennne takie jak na przykład alzheimer. W wypadku takich przypadłości należy dwadzieścia cztery godziny na dobę kontrolować, czy z podopiecznym wszystko w porządku. Konieczne jest stałe uwzględnianie wielu czynników, o których szerzej napiszemy w niniejszym artykule. Zapraszamy Państwa do lektury.
Rozmowa z osobą cierpiącą na chorobę otępienną
Kontakt z chorymi na alzheimera i inne choroby otępienne jest wyjątkowo trudny. Opiekun osoby starszej narażony jest w takiej sytuacji na wiele nieprzyjemności. Starsze osoby często są rozgoryczone tym, że nie są już takie sprawne, no i oczywiście ograniczonymi zdolnościami umysłowymi. W pewnym wieku zaczynają zanikać zdolności do uczenia się nowych rzeczy i zapamiętywania. Pamięć krótkotrwała osłabia się, za to przypominają się nawet bardzo odległe wspomnienia z dawnych lat. To powoduje, że przeszłość niejednokrotnie miesza się z teraźniejszością, powodując uczucie dezorientacji u chorej osoby. Rozmowa może być w takim wypadku trudna, ponieważ asystent starzej osoby nie tylko nie jest rozpoznawany, jest on często traktowany wręcz wrogo. W takich sytuacjach należy pamiętać o tym, że starsza osoba nie działa złośliwie. Należy zawsze odnosić się do niej miło i nie zarzucać że się myli - to zawsze wywołuje agresję. Jeśli podopiecznemu wydaje się, że zaraz przyjdzie do niego ktoś, kto na przykład od dawna już nie żyje, opiekun lub opiekunka osoby starszej powinni działać delikatnie. Można na przykład poprosić o opowiedzenie historii, które podopieczny przeżył z daną osobą.
Niwelowanie problemu
Choroby otępienne, chociaż nie zostaną wyleczone, mogą być częściowo tłumione dzięki odpowiednim ćwiczeniom umysłowym, dlatego właśnie opiekun w Niemczech powinien zachęcać podopiecznego do aktywności na tym polu. Wspólne gry w karty, podczas których chory będzie liczył punkty lub tłumaczył zasady, a także przypominanie sobie słów podczas zabawy w scrabble mogą bardzo pomóc rozruszać szare komórki. Szachy i inne bardziej złożone gry strategiczne mogą być trudne, jeśli dana osoba nie interesowała się nimi w młodości, w innym wypadku jednak także sprawdzą się doskonale. Należy jednak pamiętać, by podopieczny traktować naszą codzienną aktywność umysłową jako zabawę, nie jako przymusową gimnastykę intelektu. Dzięki dobrej atmosferze uspokoi się on, a działanie chorób będzie nieco złagodzone - warto poświęcić chwilę każdego dnia, by uzyskać przynajmniej takie efekty.
Rozmieszczenie mebli w mieszkaniu
Każda opiekunka w Niemczech powinna zdawać sobie doskonale sprawę z tego, że tak samo osoby cierpiące na choroby otępienne, jak i wszyscy inny starsi ludzie, potrzebują stałości w życiu. W ostatnich latach pragnie się raczej spokoju, a nie zmian, dlatego należy ograniczać przemieszczanie mebli do minimum, chyba że istnieje ku temu wyraźna potrzeba. Dodatkowo trzeba pamiętać, że każdą zmianę powinno się konsultować z podopiecznym - jeśli będzie miał on realny wpływ na swoje decyzje, znacznie lepiej będzie znosił wszelkie zmiany. Czasami jednak niektóre rzeczy muszą zostać zrobione tak, a nie inaczej, ze względu na postępującą chorobę. Należy zamykać i zabezpieczać wszystkie drzwi i okna, żeby chora osoba nie uciekła z domu i nie zrobiła sobie krzywdy. Kogoś cierpiącego na chorobę otępienną trzeba mieć też stale na oku - niestety taka osoba nie odpowiada w pełni za swoje czyny, a dobry opiekun musi brać to pod uwagę.
Jak widać praca opiekuna nie jest łatwa, zwłaszcza, gdy ma on do czynienia ze szczególnymi przypadkami, takimi jak choroby otępienne. Asystent osoby starszej musi zawsze stać na wysokości zadania i zachowywać zimną krew. Teraz on jest osobą najbliżej chorego i musi zawsze być w gotowości do niesienia mu pomocy.
